Verslag van Robert van der Meer

 

Zo, het is vandaag zondag. De day after het spektakel “Maaslandloop2009”. Ik zal eens proberen te beschrijven hoe ik het ervaren om met dit evenement mee te doen. Een spektakel, ja dat was het zeker. Ik zat in “Thof4kids” (team2) en verzamelde om 10:30 op het “Sport en Spel” terrein. Hier vandaan zouden we om 11:30 uur vertrekken om de eerste editie van de “maaslandloop2009” te lopen. Alle spullen werden verzameld en in de busjes gelegd. Maar ineens kwamen we er achter dat het busje waar Burt chauffeur was, geen sigarettenaansteker had.

 

Dit zou een echt probleem zijn want de TomTom houd het niet zo lang vol zonder lader. Gelukkig had ik toevallig thuis nog een losse autosigaretten aansteker liggen en heb wat draadjes onder het dashboard getrokken en deze met een kroonsteentje en een paar ty-raps aan de sigarettenaansteker geknoopt. Nu hadden we er allemaal weer vertrouwen in dat we niet te vaak verkeerd zouden rijden. De sfeer zat er direct al goed in, het weer werkte mee, en iedereen had er erg veel zin in. Niek kwam ons ook nog even stimuleren met peptalk zoals we dat van hem kennen. Hij bood aan om nog een peptalk sessie te geven als we later op de dag gezamenlijk ergens gingen eten. 

 

Om half twaalf werden we uitgezwaaid, en vertrokken we naar het eerste wisselpunt (ongeveer 35km verder). Eenmaal daar aangekomen wilde we eigenlijk wel gaan lopen, maar het duurde natuurlijk nog wel even voordat auto1 bij ons zou zijn, waar wij hun zouden aflossen. Voor de fanatieke doorgewinterde lopers als Wout en Tuur duurde dit misschien wel even iets te lang zodat ze elkaar lekker konden opnaaien over de kilometer tijden. Wout stond vol adrenaline al helemaal te stuiteren toen auto1 vlakbij was. Alleen jammer voor hem dat Tamara zou beginnen met de eerste loop, wat ook al een super tijd was. Het was dan ook niet verbazend dat de eerste kilometers van Wout en Tuur in een tijd van een kleine 3:30 werden gelopen.

 

Natuurlijk wisten wij ook wel dat we dit niet zo heel de tijd zo konden houden. Maar de kop was er voor ons nu ook af. De route door het land richting oosten was een prachtige route. Mooie landschappen passeerde we en de kilometers werden één voor één door Ronald, Jan Willem, Tamara, Tuur, Robert en Wout verslonden, en trouw Fietste Joop het hele eind naast de loper mee, wat op zich ook al een hele sport prestatie is. Vooral de nacht lijkt me al een hele opgave. Maar Joop vond het leuk en bleef zeer trouw aan zijn taak om de loper te stimuleren en de goede weg te wijzen.

 

Natuurlijk kwam er ook een tijd dat we aan de innerlijke mens moesten denken. En we hadden afgesproken om dit gezamenlijk bij een pizzeria in Nieuwegein te doen. Toen we aankwamen was Niek al ter plekke en heeft de toch al goede stemming nog een extra stimulans gegeven (je weet wel). O ja, we hebben ook nog heerlijk gegeten. Maar…., al is het nog zo gezellig, we moeten door. We liepen dwars door het mooie landschap van Nederland en werden regelmatig begeleid of gewoon begroet door “de auto van de organisatie” met Freek en Arne daarin. Die er zelf ook een gezellige boel van maakte, en elke keer als we ze passeerde een gestimuleerde indruk bij ons achterlieten dat we niet alleen “de loop” deden. 

 

Het kon niet uitblijven dat het lichaam ging verstijven in de tussenstops, en de kilometers niet zo soepel onder je schoenen voorbij gingen. Vanaf dit moment werd Irene steeds belangrijker voor elke loper, en met haar deskundigheid heeft ze blessures weten te voorkomen. Op de achterbank in een houding waarvan je normaal al niet uitkomt, werd je op deskundige wijze gemasseerd. Waarvoor heel veel dank Irene, door jou konden we de kilometers in volle gang voortzetten.

 

Het moet wel een hele opgave geweest zijn om met al die naar zweet stinkende mensen in een auto te moeten zitten. Maar gelukkig overheerste later de geur van de massage olie. Later op de dag gingen we richting de lange stop. Dit betekende dat wij in de voornacht al zouden proberen te gaan slapen. Vanaf ongeveer 20:30 uur tot 01:30 uur. In Zaltbommel hebben we een parkeerplaats uitgezocht bij een Albert Heijn, hebben een bouwzeil uitgevouwen op het nog warme asfalt, slaapzak erop, en tukkie doen. (nou ja,…..geprobeerd dan).

 

Het rusten ging redelijk, ondanks het passeren van egels, naaktslakken, katten en mensen die hun auto wilden parkeren, en toch maar weer snel omkeerden toen ze ons op het parkeer terrein zagen liggen slapen. In de nacht lopen heeft ook wel een extra dementie. Alles wat er overdag mooi uitziet is ’s nachts toch heel raar om te zien. Zoals een koe, zonder poten(laaghangende mist). Een fietser met een kaartleeslamp op z’n hoofd (lijkt wel een ruimteschip die nadert). Maar als het dan weer licht wordt is de natuur toch wel op z’n mooist.

 

Zeker met de weersomstandigheden die we nu hadden, heel indrukwekkend en niet te verwoorden. De temperatuur liep weer op en de spieren werden niet meer zo stram zoals dat ze in de nacht waren, hierdoor kwam iedereen in onze groep weer lekker op gang en het tempo ging eigenlijk weer vanzelf weer omhoog. Zo zijn we in een ritme gekomen dat niet meer te stuiten was. Bij ons team, van beide auto’s, liepen we als een speer. Met in ons achterhoofd dat we “Thoffe Team” flink naderde ging het tempo alleen maar omhoog. In de buurt van Oostvoorne kwam onze wissel en hebben we het “Thoffe Team” kunnen groeten, de laatste kilometers naar de veerboot onder support van Frans Louter, Hendrik Jan van Vliet, en Peet Doelman afgerond. Als kroon op onze prestatie werden we op het Sport en Spel terrein als helden ontvangen.

 

Dit was toch wel een climax waar we allemaal een kick van kregen,en waar ik nu nog vrolijk van wordt. Gelukkig konden we vanaf dat moment weer eindelijk weer heerlijk een biertje nemen (of misschien wel meer dan één). Hopelijk wordt deze loop volgend jaar weer georganiseerd en loop ik weer zo’n mooi rondje door Nederland voor een goed doel. Een compliment voor de organisatie, alles was super geregeld, petje af.  Helemaal TOPPIE Tot volgend jaar Robert